Handwerkcafé op reis: Italië

Zomaar een banketbakker met in de etalage een
gordijn in Richelieu borduurwerk

Zoek je in Italië een handwerktijdschrift, moet je deze kiosken
hebben. In Genua bij elke kiosk gekeken op zoek naar
Punto a Giorno 8. Er zijn er véél..

Toen Lilian 60 werd in november, en haar man steeds wanhopiger werd om een cadeau te verzinnen om dit kroonjaar te markeren, liet zij vallen dat er in het voorjaar een heel leuke beurs in Italië moest zijn, de Italia Invita. Het probleem was direct opgelost: een reisje naar de beurs, en zoveel spullen daar kopen als je in het vliegtuig mee mag nemen, met daaraan vast een vakantie.

Oud kleedje in onze B&B in Lasize, aan
het Gardameer

De beurs in Parma wordt elke twee jaar gehouden en moest geweldig zijn volgens Jeanine. Haar blogberichten maakten me lekker. Dit jaar verplaatste men de datum van de beurs enkele weken voor de beurs, hetgeen natuurlijk een grote weerslag had op het aantal standhouders: velen zagen geen kans om een week later dan gepland, toch deel te nemen aan de beurs. Dat gezegd hebbend, was het toch een bijzonder geslaagde en interessante beurs.

In Parma lagen kleine accessoires in een etalage,
gemaakt van ruitstof met borduurwerk in
ruitveranderen erop

Vooraf had ik ingeschreven op drie workshops; één om in naaldkant een vrouwtje te leren maken, een zogenaamde Pupa, bij de Associazione Puntomaglie, een bij Maria van Ti Ricamo, voor Richelieu, en een bij Giuliana Buonpadre, reticella voor gevorderden. Er valt natuurlijk altijd veel te zien en te kopen op zo'n beurs.

Puntomaglie: de mensjes in dit kleedje zijn naaldkant,
en zo'n dametjes, een Pupa, kon je in een workshop leren maken

Mijn favoriete Italiaanse handwerkwinkel Tombolo e Disegni was er gelukkig wel, al had Gianfranca haar geweldige sortering stoffen thuis gelaten. Ook was er een heel grote stand met Graziano linnen, waar ik met vreugde gekleurde 15 draads linnen stoffen ontdekte, geschikt voor reticella. Bij deze twee winkels heb ik me uitgeleefd en was al snel bang dat ik al mijn kleding in Italië achter zou moeten laten ;-)

Parma bij avond

de basis voor het borduren van een Pupa

De workshops waren geweldig,  bij Puntomaglie had ik nagenoeg privéles van Renata Skovran-Paiano. Omdat mijn Italiaans zeer beperkt is, kreeg ik les in het Duits. Renata had speciaal voor haar onderricht aan mij haar Duitse borduurterminologie opgefrist aan de hand van oude Burda's. Zó attent! Er was alle tijd om foto's te nemen van lastige handelingen, en om aantekeningen te maken. Als je denkt dat je aardig kunt borduren, moet je eens proberen zo'n vrouwtje in naaldkant te maken. Je handen voelen als onwillige kolenschoppen! Met engelengeduld deed Renata alles voor. De workshop duurde officieel van 10 tot 12, maar om twee uur zat ik er nóg. Het was dat ik me prikte en bloed op mijn werk morste, anders had ik er om 6 uur waarschijnlijk nog gezeten. Het was Renata's eer te na dat ik zonder compleet popje weg zou gaan.. 
Na de beurs heb ik 's middags meteen een mail gestuurd om te vragen of ik nog een workshop bij hen kon volgen, en dat kon. Mijn Pupa is dus helemaal af gekomen, en ik heb hem zelfs geappliceerd op stof. Na het appliceren wordt de borduurstof erachter weggeknipt. Het kantwerk dat de vrouwen van Puntomaglie maken is ongelooflijk mooi en precies. Het reticella dat zij toonden is niet van deze wereld, echt adembenemend mooi..

Kussen met naaldkant en veel pupa's 

Renata Skovran-Paiano van Punto Maglie

De workshop op zaterdag was Richelieu, en omdat ik dat al eerder had gedaan, was het vooral heel leuk om ervaringen uit te wisselen en even te ontspannen. Mijn werkstukje is inmiddels klaar, op het wassen, stijven en wegknippen van de stof na. 

Op zondag de workshop reticella bij Giuliana Buonpadre. Zij is de auteur van 9 verschillende borduurboeken, en eigenaresse van een borduurschool in Verona. Haar jongste boek, Herbarium, laat het klassieke reticella helemaal los en beschrijft hoe men bloemen kan borduren in het traditionele 'raster' van de weggesneden draden. In deze workshop was het de bedoeling dat ik een rozenknopje in reticella zou leren, maar ook mooie, rechtopstaande picots, zoals die in de boeken van Giuliana te zien zijn.. Ook hier was het zweten! De picots lukken nu aardig, en van alle inspanning was ik zo de kluts kwijt, dat ik mijn werkje heb laten liggen.  

Met Giuliana Buonpadre en Yolande bij de stand van Filofiló

:-(

Net als bij de Handwerkbeurs hier, is ook de beurs daar natuurlijk de kans om mensen te ontmoeten die je tot nu toe alleen van internet kent.. Enig was het om via een tolk even te praten met Silvana Fontanelli, wier blog Il piacere del ricamo altijd weer leuke ideetjes en mooie tutorials heeft voor borduurwerkjes. Bij toeval liep ik Yolande tegen het lijf, wier blog Fils et aiguilles.. une passion ik al jaren volg en bewonder. Wij herkenden elkaar van de thumbnail foto's op het blog, en het bleek dat Yolande ons blog ook al geruime tijd volgt. Nog toevalliger zat Yolande naast mij bij de workshop van Giuliana en was haar extra uitleg in het Nederlands heel welkom bij het leren van o.a. de picot:  " Een gánse namiddag heb ik enkel picotjes geoefend" Het klinkt zo charmant in het Vlaams. Zij was het die mijn vergeten werkje vond bij het afbreken van de beurs en het me zal toesturen als ze weer thuis is in de Provence. 

60 jaar worden is een voorrecht, en helemaal niet erg als je zo intens van je cadeau kan genieten! Ik ben, om een vriendin te citeren, een "bofbips". 

alle foto's met naaldkant en rode achtergrond
werden genomen bij de stand van Aemilia Ars Bologna

Het grote kleed is een deel van een privé collectie, en werd aan
het begin van de vorige eeuw vervaardigd.

close up van bovenstaand kleed

Workshop Aemilia Ars

ontmoeting met Silvana Fontanelli van
Il piacere del Ricam, een van de hoogtepunten van de beurs

Puntomaglie

reticella van Puntomaglie

Puntomaglie, naaldkant

Yolande van het mooie en interessante
blog fils et aiguilles.. une passion, nog een hoogtepunt van de
beurs en mijn redding bij het leren van de picots