maandag 25 januari 2016

Jannie leert reticella, blok 9

De vertaling van blok 9, blz. 36, tref je hier aan. Veel plezier met het borduren ervan. Vergeet niet een foto te delen van je werk.. het is zo leuk om te zien dat mensen mee borduren!
Borduurwerk Lilian

Overigens, de foto's bij deze blogjes hebben natuurlijk niets te maken met de foto's in het boek; dan zou het wel heel makkelijk worden om zonder de aanschaf van het boek mee te doen. Laten we Giuliana gewoon geven wat haar toekomt, het is al heel genereus dat zij toestemming heeft gegeven de tekst te mogen vertalen en publiceren.

Vraag je je af hoe de 'gaatjes' rand ontstaat? Dit wordt bereikt door twee extra draden bij de omtrek uit te halen, niet iets wat Giuliana doet, maar het staat uitgebreid beschreven in o.m. "Il reticello" van Paola Barbieri, "Guida al ricamo Reticello Liberty" van Laura Marzorati, en in "Ruskin Lace & Linen Work" van Elizabeth Prickett.
De eerste twee zijn Italiaanse boeken. Il Reticello is bij Barbara Fay met Engelse vertaling beschikbaar. Het derde boek behandeld het Ruskin lach, borduurwerk uit het Lake District in Engeland, maar dat is zo ongeveer 1 op 1 afgekeken van reticello, dus de beschrijvingen (in het Engels) en de tekeningen zijn heel goed te gebruiken bij het reticello.

maandag 11 januari 2016

Jannie leert Reticella, blok 8

We zijn alweer bij blok 8, een kruis met picotjes. Leef je uit, oefen desnoods eerst nog weer even de picots tot ze opnieuw goed in de vingers zitten. Hier is de link naar de vertaling.
Borduurwerk: Lilian.
Variatie op blok 8.

donderdag 7 januari 2016

Lilian leert reticella ;-)

Update van het gordijn...
inmiddels zijn vier grote sterren geborduurd, en een kantvulling er in en eromheen (zie vorig blog bericht). Verder met het 'lint' dat een onderverdeling in het grote venster geeft.. leuk om weer even met kleur te werken.
Op de foto zie je het stuk waar gewerkt wordt, vastgenaaid met blauw machinegaren, op een zwart stukje skai. Het skai is stevig maar toch soepel. Het staat toe het borduurwerk alle kanten op te buigen, maar doordat de spijltjes in vorm zijn vastgezet, kunnen ze niet gaan rekken. Tot nu toe bevalt het prima om de kantvulling zo te borduren. Het nadeel is natuurlijk dat je het werk eerst op het stugge skai moet naaien, en dat je je draden niet direct kunt aan- of afhechten.

Deze truc is niet van mezelf.. het Ruskin, een uit het Lake District in Engeland afkomstige techniek, gebruikt voor al het sneewerk zo'n kunstleren lapje. Deze video laat je zien hoe het werkt. Het skai hulpje zie je in actie vanaf 39 seconden.

Puristen zullen me wellicht op de vingers tikken om mijn menging van Ruskin techniek in het reticello. Maar ja, ik kijk af bij het Ruskin; het hele Ruskin is ontstaan doordat tekeningen van het reticella meereisden met Engelse heren, die eind 19e eeuw een thuis industrie op poten wilden zetten om de arme bevolking van het Lake District te helpen.. Over afkijken gesproken ;-)

maandag 4 januari 2016

Jannie leert reticella.. de wijsheid niet in pacht

Dit project, Jannie leert reticella, biedt ieder de kans veel te leren over reticella. Al eerder stond hier dat wij van het Handwerkcafé de wijsheid niet in pacht hebben. Degene die het meeste leert van al dit uitleggen ben ik misschien wel zelf ;-P.  Dat blijkt maar eens te meer nu ik de lat voor mijzelf, nog niet zo heel ervaren met reticella, heel hoog heb gelegd door een gordijn te willen borduren met een venster van ruim 39 bij 39 centimeter.

Het grote venster is natuurlijk kwetsbaarder dan een kleiner, dat mag duidelijk zijn. De gele sterren gingen goed. Maar bij het borduren van de kantvullingen in en om de sterren, ging het minder: na het borduren, hoewel met grote voorzichtigheid gedaan, bleken sommige vullingen te golven. Ondanks strak borduren, leken ze eenmaal uit de ring toch teveel ruimte te hebben waardoor de diagonale draadjes naar de hoek er rommelig uitzien. Jakkes! Waar ligt dit aan? 

Gelukkig schiet mijn Belgische mentor Yolande me te hulp. Ze legt me uit dat juist door het motief strak in de ring te zetten, en daarna ook nog eens met je vinger achter je borduurwerk druk uitoefenend, je ongewild toch je werk 'uitrekt' terwijl je werkt. Eenmaal buiten de ring veren de spijltjes terug en het resultaat is dat je werk te groot is voor het venstertje. 

Ik dacht dat ik niet strak opspande.. Maar dat voorzichtige vingertje achter mijn werk, dat had ik niet in de gaten! Op de foto zie je het verschil, de linker is veel te veel uitgerekt, de rechter was al half geborduurd toen Yolande me haar uitleg gaf. Het verschil is opvallend. Wat ben ik blij met het advies van Yolande. Ik blijf driftig oefenen en laat jullie weten hoe het verder gaat.


zondag 3 januari 2016

Stitch ALong

Een stitch along, kortweg meestal SAL genoemd is een project waarbij meerdere mensen allemaal hetzelfde patroon borduren, elk op haar eigen wijze. Heb je nog tijd en zin, dan begint er vandaag een SAL op het blog van de Hongaarse Maja Matyas Szilagyi.

Zij publiceert vandaag het eerste deel van een kalender met primitive patroontjes, je vindt haar blog hier. De patronen worden beschikbaar gemaakt in een Facebook groep, die vind je hier. Alle patronen en informatie zijn gratis. Het eerste patroon belooft dat het een leuke SAL gaat worden!

zaterdag 2 januari 2016

Volkskrant begint het nieuwe jaar met vooroordeel

Het Volkskrant Magazine van 2 januari besteed in de rubriek Eindelijk Weekeind, aandacht aan de weekeind besteding van BNers. Ik lees deze rubriek graag omdat het leuk is te zien dat ook BNers gewone mensen zijn met gewone hobby's en gewoonten. Het is me nog nooit opgevallen dat er een waarde oordeel zou hangen aan de aard van de vrijetijdsbesteding. Deze keer valt de eer te beurt aan Anna Enquist, die -zo valt te lezen- in haar vrije tijd graag borduurt. De toon van verslaggeefster Eva Hoeke is precies de reden waarom veel vrouwen het liever voor zich houden dat zij ontspanning vinden in het handwerken.

"Een bekentenis: Anna Enquist borduurt. Anna Enquist, de ernstige schrijfter, de briljante psycho-analyticus, dezelfde vrouw die sigaretten rookt en Bachs Goldbergvariaties bestudeert en dicht over afscheid, eenzaamheid, de dood? Ja, die."

Alsof ernst en denkvermogen niet zouden samengaan met borduren?!

"En niet eens moeilijke vergezichten hoor, nee, gewoon bloemenprentjes en trollentaferelen. Bril op, zig voor zag, precies zoals de tekening dat dicteert. En dan borduurt ze nog in kruissteekjes ook, de truttigste aller steken!"

Fijn dat we dat nu weten uit de mond van een expert, want wie borduurt er nu niet zig voor zag? Eva Hoeke heeft waarschijnlijk nog nooit van haar leven een naald vastgehouden, maar heeft voldoende kennis van alle andere borduursteken, om die als minder truttig te waarderen?

Hoeke's gebrek aan kennis wordt ook verder in het artikel pijnlijk duidelijk, want "het enige dat niet kan is er je eigen interpretatie of creativiteit op los laten."

Hm, laat de kwaliteitskrant hier nu zelf een steekje vallen?