Jannie leert reticella.. de wijsheid niet in pacht

Dit project, Jannie leert reticella, biedt ieder de kans veel te leren over reticella. Al eerder stond hier dat wij van het Handwerkcafé de wijsheid niet in pacht hebben. Degene die het meeste leert van al dit uitleggen ben ik misschien wel zelf ;-P.  Dat blijkt maar eens te meer nu ik de lat voor mijzelf, nog niet zo heel ervaren met reticella, heel hoog heb gelegd door een gordijn te willen borduren met een venster van ruim 39 bij 39 centimeter.

Het grote venster is natuurlijk kwetsbaarder dan een kleiner, dat mag duidelijk zijn. De gele sterren gingen goed. Maar bij het borduren van de kantvullingen in en om de sterren, ging het minder: na het borduren, hoewel met grote voorzichtigheid gedaan, bleken sommige vullingen te golven. Ondanks strak borduren, leken ze eenmaal uit de ring toch teveel ruimte te hebben waardoor de diagonale draadjes naar de hoek er rommelig uitzien. Jakkes! Waar ligt dit aan? 

Gelukkig schiet mijn Belgische mentor Yolande me te hulp. Ze legt me uit dat juist door het motief strak in de ring te zetten, en daarna ook nog eens met je vinger achter je borduurwerk druk uitoefenend, je ongewild toch je werk 'uitrekt' terwijl je werkt. Eenmaal buiten de ring veren de spijltjes terug en het resultaat is dat je werk te groot is voor het venstertje. 

Ik dacht dat ik niet strak opspande.. Maar dat voorzichtige vingertje achter mijn werk, dat had ik niet in de gaten! Op de foto zie je het verschil, de linker is veel te veel uitgerekt, de rechter was al half geborduurd toen Yolande me haar uitleg gaf. Het verschil is opvallend. Wat ben ik blij met het advies van Yolande. Ik blijf driftig oefenen en laat jullie weten hoe het verder gaat.