Handwerken en gender

Werk van mijn schoonvader,
andere stukken zijn naar de familie gegaan
of verwerkt tot tas.

Deze week ontving ik een mail van een lezer van ons blog. Deze lezer wees mij er fijntjes op dat ik het in het bericht 10 jaar Handwerkcafé had over dames die mee konden doen met de loting om een badgehouder/schaarhouder. Dat er ook heren zijn die handwerken.

Gert van Raalten (foto Jeanine Aalders)

En natuurlijk ben ik mij daarvan bewust. Mijn schoonvader borduurde na zijn pensioen het ene stramien na het andere vol; hij kreeg bijna elke maand een nieuw tapisserie werk af. Hij knoopte ook kussens en tafelkleden. Mijn vader heeft mee geborduurd aan een tafelkleed toen mijn moeder en hij verloofd waren. (Hoewel hij het meer deed om de kans voetje te vrijen onder dekking van het kleed, dan om het borduren zelf, vertelde hij altijd met glunderogen)


Al jaren ken ik Gert van Raalten, die over zijn hobby blogt op real men stitch and sew. En ook Wilbert Schouten, van de helaas recent gesloten handwerk- en naaimachine handel in Hoorn. Wilbert deed destijds enthousiast mee in een online groep (voordat Facebook bestond) over borduren, maar breit ook.

Toch is er bij ons café nog nooit een man komen binnenwandelen om mee te handwerken in onze groep. Zou dat komen door de tekst in de kop van het blog, waarin tot vandaag stond dat 'vrouwen' komen handwerken en elkaar inspireren? Ik heb het gewijzigd in 'we'. Met deze inclusieve term geven we aan dat iederéén welkom is. Vrouwen, mannen, kundig of beginner, Nederlander of nieuwe Nederlander.. Het zou leuk zijn als we meer diversiteit binnen de groep krijgen. Daar worden we allemaal rijker van.