De aflsuitrand wordt extra mooi als je aan de
achterzijde geen aan- of afhechtingen ziet. Dit kan belangrijk zijn als je werk straks aan twee kanten gezien zal worden, bijvoorbeeld bij een gordijn.
Dit doe je zo:
Als je de afsluitrand hebt geborduurd, kun je
de draden precies ernaast afknippen en uittrekken. Over dat knippen later meer.
In de meeste boeken wordt uitgegaan van eerst
de cordonrand borduren, daarna afknippen. Italiaanse boeken en soms ook Spaanse
publicaties, doen het andersom. Die knippen eerst, slaan de draden naar
achteren en borduren dan een rand strak aangetrokken platsteken. Dit noemen we
een cordon. Je knipt de draden hierbij niet door op de plek waar de zoom
eindigt, maar 2 à 3 centimeter voor het eind van de zoom. Werk de draden los tot
aan het eind van de zoom en sla ze naar achter.
Hier een foto: Italiaanse manier van afsluitrand borduren
Hier een foto: Italiaanse manier van afsluitrand borduren
Voordelen: het is iets steviger, en je hebt
geen last van ‘stoppeltjes’ die uit je afsluitrandje steken.
Nadelen: het is een heel gewriemel om de
draden netjes mee te pakken met je platsteken.
Hierbij helpt het als je een plakbandje gebruikt om de omgevouwen draden aan de achterkant in bedwang te houden.
Hierbij helpt het als je een plakbandje gebruikt om de omgevouwen draden aan de achterkant in bedwang te houden.
Er is nog een andere methode, die in het
boekje Durchbruch wordt beschreven.
Je knipt de draden die worden uitgtrokken weer
door op ongeveer 2 cm van de zijkant van de zoom. Leg als je 16 draden
doorknipt, de onderste 8 naar boven, en de bovenste 8 naar beneden langs het
uiteinde van de zoom. Borduur nu over de gekruiste draden heen je cordon. Je
krijgt een mooie dikke rand platsteken waar je goed in kunt aanhechten en
waaruit zeker geen stoppeltjes piepen. Deze methode is erg geschikt voor
tafelkleden en handdoeken.
Na het borduren van de cordon knip je de uitstekende draden voorzichtig af.
Soms maakt de borduurster een nieuwe zelfkant waar de zoom komt. Dit wordt getoond in Patricia Bage’s boek Drawn Thread for Beginners. Mary Corbet heeft er een prima artikel over geschreven dat je hier kunt vinden.
Deze zelfkant kan op twee manieren worden gemaakt.
1. Net als bij de Italiaanse methode knip je de draden een stukje voor het
einde van de zoom af. Draad voor draad weef je nu vanaf het einde van de zoom
de draad met de naald terug in de stof.
Voordeel: je hebt een zelfkant.Nadeel: je ziet dat er extra draden in het weefsel zitten als je meer dan vier of zes draden terug weeft.
2. Je knipt de draden weer een stukje voor het einde van de zoom af, maar haalt een draad helemaal of een flink stuk uit het weefsel. Op de vrijgekomen plek weef je de afgeknipte draad, precies op de plek waar je de draad uittrok. Als je daarna de stof wat ’masseert' kun je daarna niet meer zien dat je deze zelfkant zelf hebt geweven.
Voordeel: een verfijnde afwerking die stevig is.
Nadeel: het vergt enige oefening om het mooi te krijgen.
methode terugwegen 1: weef de draad terug |
Trek de draad naar achter. Pas op, niet te hard trekken |
Hier zijn alle draden terug geweven. Zie je hoe dik het zelfkantje wordt? |
Methode 2: haal een draad een stukje uit het weefsel, laat hangen, weef een tweede draad op de vrijgekomen plek |
Deze zelfkant wordt mooier |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten